Het kloppende hart van de club: het klusteam

Achter de schermen van onze hockeyclub draait een groep toegewijde vrijwilligers die ervoor zorgt dat alles blijft functioneren: het klusteam. Of het nu gaat om het onderhoud van de velden, het repareren van het clubhuis of het realiseren van nieuwe projecten, deze mannen draaien hun hand er niet voor om. Elke maandagavond komen ze samen om te klussen, te regelen en – minstens zo belangrijk – met elkaar te lachen. Hun werk is vaak onzichtbaar, maar onmisbaar. Zonder hen geen werkende verlichting, geen stevige bar en geen goed onderhouden terrein.

We nemen een kijkje in de wereld van Martin Muller, Bob Koestering, Marcel van der Elst, Tristan van Briemen en Jan-Willem Moest – oftewel de mensen die, gewapend met gereedschap en een flinke dosis humor, de club draaiende houden.

Elke maandagavond kun je ze van 19:00 uur tot minimaal 22:00 uur vinden op de club. De avond start met een bak koffie en een koek. Dan wordt op dat moment ook een plan voor de avond gemaakt: wat staat er op de lijst, wat moet er gebeuren en wie doet wat? Tristan zit al ruim 24 jaar in het team en Bob 20 jaar. Dit duo is verantwoordelijk voor het onderdeel ‘installaties’. Wat houdt dat dan in? Tristan zegt lachend: "Nou, dat de wc’s doorspoelen, dat er water uit de leidingen komt, dat de lampjes branden, dat de ketel brandt, dat de brandblussers het doen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.”

Vertel, wie doet wat?

Martin en Marcel zijn verantwoordelijk voor het clubhuis, en dat doen ze allebei al 18 jaar. "Ja, ik heb ‘m aangestoken!” zegt Martin lachend. Jan-Willem is er als laatste bijgekomen en gaat vooral over de velden, de buitenlampen, en het contact met leveranciers en de gemeente.

Jullie steken elke maandagavond een hoop tijd in de club. Wat maakt dat jullie dit blijven doen?

Martin: "Het is vooral de gezelligheid en het respect onderling. We zijn door de jaren heen een hechte groep geworden en kunnen alles tegen elkaar zeggen. En het geeft ook voldoening. Als je ziet wat je samen voor elkaar krijgt, is dat echt mooi.” Bob: "Er is natuurlijk ook een andere kant: het werk is eigenlijk nooit klaar. Maar er zijn altijd mensen die waardering tonen, en dat is fijn. En ja, een biertje na afloop helpt ook.”

Wat was het grootste project of de grootste uitdaging waar jullie mee te maken hebben gehad?

Martin: "De renovatie van de bar was pittig. Het moest af, koste wat kost. Dat heeft echt energie gekost.” Marcel vervolgt: "De toiletten verbouwen was ook zo’n megaklus. Toen we eraan begonnen, beseften we pas hoeveel werk het zou zijn.” Bob: "En de buitenruimte! Daar zijn we nog steeds mee bezig. Mensen zien niet altijd hoeveel werk er achter de schermen zit.”

Wat is jullie leukste herinnering?

Tristan: "Het moment dat de bar af was en we allemaal opgelucht ademhaalden. Daar hebben zoveel weekenden ingezeten, en toen kwam er eindelijk bier uit de tap!” Bob: "Ik denk de speeltuin. We hebben die zelf gebouwd en het is mooi om te zien hoe kinderen er nu plezier aan beleven. We hebben ook echt veel lol gehad bij het graven van de speeltuin, iets met een grapje dat ik m’n sleutels kwijt was, haha. Ook kregen we veel waardering van de leden toen de buitenbanken af waren. Het zonnetje scheen, dus dat gaf extra veel voldoening.”

Wat staat er nog op de planning dit jaar?

Jan-Willem: "Nou, de inrichting van de buitenruimte, de nodige aanpassingen aan het clubhuis, de bekabeling van de buitenverlichting en natuurlijk stap voor stap verder verduurzamen. En last but not least: zorgen dat alles picobello is voor inspectie en keuringen in het kader van de verzekering.”

Wat is er nou zo leuk aan vrijwilliger zijn bij De IJssel?

Allemaal door elkaar heen: "Dat het heel gezellig is! Dat je echt iets bijdraagt! De club draait op vrijwilligers! En samen bereik je gewoon meer en kom je op goede ideeën. Het idee voor het keepersveldje kwam bij ons vandaan, bedacht op een maandagavond als deze! Zeg, en als de mensen die dit lezen nou niets te doen hebben op maandagavond, 19.00 uur, gewoon langskomen. Wel mét koeken.”